پيمانه

بگذر از نام و نشانت , ناز با اين واله كم كن 

چون نهايت خانه ما در دل خاك است و گِل 

چند روز مانده را با اين دل آشفته سر كن 

دست بردار از همه بود و نبود و عالم رويائيش

نوش هر لحظه براى عشق ، جانِ خود پيمانه  كن